Nad świątynią, na jej dachu – wzbijający się do lotu orzeł, trzymający w szponach pióro i kałamarz. Nad nim wyobrażenie Oka Opatrzności w trójdzielnej glorii promienistej. Dolna część berła złożona z nanizanych na metalowy trzpień segmentów, rozdzielonych nodusami, zakończonych na dole odwróconą głową ludzką.
Berło wykonane zostało w technice repusowanego srebra pozłacanego a w części zwieńczenia kameryzowanego kryształem górskim, turkusami i imitacjami kamieni szlachetnych. Jest dziełem wrocławskiego złotnika Christopha Plackwitza (1682-1724), którego punca autorska wraz z puncą miasta Wrocławia, znajduje się na trzonie berła.
Berło rektorskie wraz z dwoma berłami fakultetów zostało uwiecznione na malowidłach Johanna Christopha Handkego (1694-1774) na sklepieniu Auli Leopoldyńskiej. Insygnia te były użytkowane przez Uniwersytet Wrocławski w trakcie uroczystości akademickich, do lat 60. XX wieku.