Zegar słoneczny równikowy
Gnomon jest prostopadły do powierzchni zegara, równoległy do osi Ziemi i skierowany w kierunku bieguna niebieskiego. Cień jest prostoliniowy i przesuwa się przeciwnie do ruchu Słońca z ze stałą prędkością. Dlatego linie godzin są rozmieszczone regularnie co 15°. Linie deklinacji są okręgami. Ten typ zegara jest zegarem sezonowym, gdyż kiedy Słońce znajduje się powyżej równika niebieskiego, oświetla ono górną płaszczyznę zegara, w innych porach roku Słońce świeci na jego dolą część. W okolicach równonocy zegar znajduje się niemal w płaszczyźnie Słońca a odczytywanie godziny staje się niemożliwe.
W zbiorach Muzeum Uniwersyteckiego znajduje się zegar tego typu o bardzo wyszukanym kształcie. Kwadratowa płyta podstawy wsparta jest na czterech wysokich, nastawnych śrubach motylkowych. Na płycie tej widzimy krąg z podziałką stopniową 4 × 90° z jednostopniowym podziałem. Punkty głównych kierunków geograficznych oznaczono skrótami ich nazw łacińskich: SE – septentrion (północ), OR – orient (wschód), ME – meridian (południe), OC – occident (zachód). Na płycie podstawy leży obrotowa tarcza za wskaźnikiem dla skali stopniowej i wmontowanym małym kompasem. Tarczę tę dźwiga masywny trójnóg – wspornik dla tarczy godzinowej, opatrzonej na stałe od spodu kwadrantem z rewersyjnym podziałem stopniowym 0°-90° dla ustawienia tarczy godzinowej stosownie do odpowiedniej szerokości geograficznej. Tarcza ta ma na obwodzie skalę godzin 2 × 12 z zaznaczonym podziałem 5-minutowym, kwadransów i półgodzin. Na tarczy leży szeroka, wychodząca poza jej obwód wskazówka z owalnym okienkiem do odczytu godzin. Na niej opiera się odcinek łuku z podziałką deklinacji Słońca oznaczonej liczbami od 8 do 16 i znakami Zodiaku. Podziałka ta służy do ustawienia w odpowiedniej deklinacji Słońca ślizgającej się po łuku długiej alidady zaopatrzonej w dwa przezierniki.Skala deklinacji wykończona jest w pionie płaską, bardzo wydłużoną, profilowaną sterczyną, służącą zapewne jako rączka do obrotu całości konstrukcji na podstawie.