Tygiel z kołnierzem
Data produkcji: przełom XIX/XX w.
Posłuchaj opisu:
Sprzęt laboratoryjny o kształcie zbliżonym do kubka, który służy do wykonywania operacji na substancjach stałych wymagających stosowania wysokiej temperatury, np. pirolizy, suchej destylacji, stapiania metali, wyprażania do suchej masy itp. Wykonywane są zwykle ze specjalnych gatunków porcelany, kwarcu, grafitu lub metali o wysokiej temperaturze topnienia i inertnych chemicznie, takich jak srebro lub platyna.
Do przenoszenia tygli służą specjalnie wyprofilowane szczypce. Tygle wykorzystuje się m.in. w analizie ilościowej i mikroanalizie. Naczynie z substancją umieszczano po kołnierz w palenisku, dzięki czemu podgrzewanie było równomiernie z każdej strony, a nie jedynie od spodu. Można było także ogrzewać materiał w łaźni wodnej, zamiast w ogniu, zapobiegając w ten sposób jego przywieraniu.
Tygiel umieszczano w piecu lub palenisku przy pomocy żelaznych kleszczy. Charakterystyczny trójboczny wylew naczynia ułatwiał kontrolę nad niebezpiecznymi ciekłymi substancjami takimi jak stopiony metal. Specjalna budowa naczynia pozwalała wystawiać je na wysokie temperatury bez obawy o jego zniszczenie. Z produkcji tygli słynęły zwłaszcza niemieckie ośrodki takie jak Obernzell w Bawarii czy Grossalmerode w Hesji.